तिकडून येते सरिता
तो मेघ न्याहाळत होता
सुकलेले पर्ण बघून
तो खाली धावून आला
भेट घडली दोघांची
साक्षीला क्षितिज होते
त्या प्रेमाची आठवण घेऊन
तो सूर्य निजून गेला
त्या संध्यासमयी
मी मुक्त छंद होतो
त्या प्रीतीच्या वेलींवर
झोके झुलवित होतो
ती प्रभा निसटून आली
या हाती, माझ्या ओठी
प्रेमाचे गीत करून वेडे
मी लाड पुरवीत होतो
ते झाले असे काही
वेलींचे व्हावे रान
रानाच्या हट्टापुढे
झुकली माझी मान.
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा